Geschreven door:
- Josep Borrell, hoge vertegenwoordiger van de EU voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid / vicevoorzitter van de Europese Commissie
- Arancha González Laya, minister van Buitenlandse Zaken, de Europese Unie en Samenwerking, Spanje
- Karina Gould, minister van Internationale Ontwikkeling, Canada
- Eduardo Stein, gezamenlijke speciale vertegenwoordiger van de IOM en de UNHCR voor Venezolaanse vluchtelingen en migranten
16 juni 2021
Meer dan 1 000 km te voet onderweg met je kinderen en één koffer: we kunnen het ons nauwelijks voorstellen, maar dat is de eindeloze reis die veel Venezolaanse vluchtelingen en migranten afleggen om de crisis in hun land te ontvluchten en een veilig onderkomen te zoeken in andere landen in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied.
Op een na grootste vluchtelingencrisis
Dit is de op één na grootste vluchtelingencrisis ter wereld, na Syrië. Ruim 5,6 miljoen mensen die Venezuela verlaten: dat is te vergelijken met de bevolking van Denemarken die de rest van Europa zou overspoelen. Toch wordt er in de rest van de wereld nauwelijks aandacht aan deze crisis besteed, ook niet in de media.
De pandemie heeft de ellende nog vergroot en de weg naar veiligheid voor de vluchtende Venezolanen nog gevaarlijker gemaakt. Door de aanslepende lockdownmaatregelen vinden de vluchtelingen en migranten maar met de grootste moeite werk. Vrouwen en meisjes lopen nog meer gevaar te worden blootgesteld aan uitbuiting en vreemdelingenhaat. De gevolgen van de pandemie blijven trouwens niet beperkt tot vluchtelingen en migranten: overal in de regio hebben lokale gemeenschappen het erg lastig.
Regio heeft hulp nodig
Ondanks de huidige problemen hebben de landen in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied in stilte, maar met grote gulheid geprobeerd de situatie het hoofd te bieden, door de noden te lenigen en zich in te zetten voor sociale en economische integratie. Gastlanden doen al het mogelijke om de ontheemden uit Venezuela waardige levensomstandigheden te bieden. Sommige landen hebben hun al een wettelijke status gegeven, zodat ze toegang hebben tot gezondheidszorg en onderwijs, huisvesting en legaal werk. Van cruciaal belang is dat een groot aantal ontheemden tijdens de pandemie kon instromen in de nationale COVID-19-vaccinatiecampagnes. Er zijn doortastende en moedige maatregelen genomen om miljoenen irreguliere migranten bescherming te bieden. Maar de regio kan de last van al deze inspanningen niet meer dragen en heeft hulp nodig.
Internationale steun schiet te kort
Terwijl de gastlanden hun best doen om deze enorme verantwoordelijkheid te torsen, schiet de internationale steun voor deze crisis tekort. Na de financieringsoproep van de VN van vorig jaar werd slechts de helft opgehaald van wat nodig was. De COVID-19-pandemie heeft zo veel aandacht en middelen opgeëist dat deze crisis op de achtergrond raakt. De internationale gemeenschap moet meer doen.
Als er nu niet wordt opgetreden, komt de regionale stabiliteit in gevaar. Bovendien zou de nu reeds ernstige volksgezondheids- en economische crisis in de regio nog verergeren onder de druk van grote aantallen niet-gevaccineerde vluchtelingen en migranten.
Kansen bieden
Als we gezamenlijk de juiste voorwaarden scheppen, kan deze crisis ook kansen bieden. De vaardigheden, kennis en ondernemersgeest van de Venezolanen kunnen helpen om het economisch herstel van de regio na COVID aan te zwengelen.
Daarom organiseert Canada, in samenwerking met de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor vluchtelingen en de Internationale Organisatie voor Migratie, op 17 juni een virtuele internationale donorconferentie op hoog niveau voor solidariteit met de Venezolaanse vluchtelingen en migranten. In 2020 vond een soortgelijke conferentie plaats, op initiatief van de Europese Unie en de Spaanse regering. We willen iedereen erop wijzen dat deze crisis een enorme impact heeft en dat de lasten ervan voornamelijk door de gastlanden in de regio worden gedragen. We moeten regeringen buiten de regio, multilaterale organisaties, internationale financiële instellingen, de particuliere sector en het maatschappelijk middenveld ervan doordringen dat het de hoogste tijd is om zich solidair te tonen.
Het is tijd om de Venezolaanse vluchtelingen en migranten en hun gastlanden te tonen dat de wereld met hen is begaan.